School voor watjes!

Kijkt u ook Kamp Koningsbrugge? Ik vind het fantastisch en intrigerend hoe de deelnemers worden opgejaagd en afgebeuld en dat er vervolgens wordt gezegd wat ze niet goed hadden gedaan. Zittend op de bank, genietend van de dramatiek, kan ik fantaseren hoe het zou zijn als ik zo met een team zou mogen werken. Heerlijk (vergeef mij) om zoals commandant Ray een functioneringsgesprek te mogen voeren.

Dat de leerkracht eerst buiten moet wachten, om hem of haar dan bij binnenkomst streng aan te kijken (mijn stoel is ook net iets hoger). Om daarna een ongemakkelijke stilte te laten vallen en dan met de wenkbrauwen omhoog te vragen ‘Hoe denk jezelf dat het gaat?’ En om daarna met dezelfde strenge blik en met stemverheffing te zeggen dat hij/zij het hartstikke goed doet! ‘Ga zo door (maar denk niet dat je er al bent)!’

Ja, zo maak je mensen (tenminste: die 1 of 2 die overblijven) trots dat ze deel uitmaken van het team! Trots zullen ze zeggen: ‘Ik ben nu onderdeel van team …! (vul hier de naam van je school in)

De werkelijkheid is dat veel scholen als eierdozen zijn. De kinderen zijn de kwetsbare eitjes en de school de verpakking die beschermt tegen butsen, schuren en breken. Veiligheid voor alles.

Tegelijkertijd met deze ontwikkeling is er nog iets gebeurd; er is een lat (een niveau 1F, normaal gedrag, …) de school in geslopen waar kinderen langs worden gelegd. Met als gevolg dat het onderwijs steeds meer is gaan vastleggen, observeren en labelen, dat er zorgarrangementen kwamen, dat het SOP z’n intrede deed en dat er ander volk (zoals gedragswetenschappers) de school in kwam. Het speciaal onderwijs bleef ondertussen groeien (net als de jeugdhulp).

En, ik beken, ik heb daaraan meegedaan. Ook ik was van de rugzakaanvragen, de onderzoeken, de labels, de…

Maar hoe dan wel? Graag vertel ik over een Mytylschool die ik (met een collega) mocht begeleiden. De toenmalige directeur was het opgevallen dat de zorg op de school wel heel erg de nadruk kreeg. Kinderen hadden het (vanwege hun handicap) al zo zwaar, die moesten het verder niet al te moeilijk worden gemaakt, zo was de (onuitgesproken) overtuiging. Dat moest anders vond ze, ook deze kinderen moesten zo goed mogelijk worden voorbereid op de maatschappij. En om daarin te kunnen meedoen was het belangrijk dat je ook als (meervoudig) gehandicapt kind tegen een stootje kan. Ook deze kinderen moesten toegerust worden om ‘zelfbewust hun plek in de maatschappij in te nemen’. (citaat website) Het motto werd zodoende: Mytylschool Gabriël: Niet voor watjes!

Inmiddels heeft de school een nieuwe directeur die, zoals hij zelf zegt, de lijn heeft voortgezet. Je kunt het terugzien in de kernwaarden die ze hebben doorontwikkeld. Namelijk: eigen-wijs, uitdagend en ambitieus.

Benieuwd welke school het is: mytylschool-gabriel.nl

Doorpraten over inclusief (inclusiever) onderwijs; laat het André Guijs weten!

#Biesta #inclusief onderwijs #pedagogische opdracht

Gerelateerd blog: Inclusief of divers onderwijs - Het Onderwijsbureau BV