Waar zijn we mee bezig?!

Iedere onderwijsorganisatie lijkt er inmiddels van doordrongen te zijn dat het leraren- en schoolleiderstekort een urgente, onvermijdelijke uitdaging is (ook buiten de Randstad 😉). ‘Een langetermijnaanpak, structurele investeringen én samenwerking zijn nodig om dit maatschappelijke probleem aan te pakken. Onder andere door de instroom van leraren en schoolleiders te vergroten, huidige leraren en schoolleiders te behouden en een aantrekkelijk loopbaanpad te creëren’, aldus de PO-raad.

Wat doe jij?

Ja, dit vraagt om samenwerking tussen de politiek en de sector, maar vraagt ook om het nemen van eigen verantwoordelijkheid, als onderwijsorganisatie. Wat doe jij, als bestuurder, naast de regionale samenwerking opzoeken? Leraren en schoolleiders behouden en een ‘aantrekkelijk loopbaanpad creëren’, hoe dan?

Dit vraagt om lef, visie, maar ook om reflectie. Ik spreek iedere dag met bestuurders en schoolleiders. Ik zie bestuurders die zich bewust zijn van de arbeidsmarktproblematiek, maar niet goed weten waar te beginnen, HR professionals die zich stukbijten op innovatieve wervingscampagnes, schoolleiders die meer bezig zijn met het regelen van vervanging dan met waar ze mee bezig zouden moeten zijn: onderwijsontwikkeling. Wie heeft de oplossing?

Behoud van mensen

Natuurlijk is er geen quick-fix. Maar ik ben er inmiddels van overtuigd geraakt dat het investeren in talent het verschil kan maken. Dat begint met relatie. Ken jij je mensen? Heb je in beeld wie ze zijn, waar ze in uitblinken, maar ook waar valkuilen liggen? Worden mensen gezien? Krijgen ze waardering? Mogen ze zich ontwikkelen? En als ze dan een mooie opleiding of master mogen doen, welke kansen krijgen ze dan vervolgens in de organisatie? Het verbaast mij nog iedere dag dat er veel geïnvesteerd wordt in professionalisering en opleiding, maar er maar matig wordt gekeken naar het traject daaropvolgend. Door juist dáár aandacht aan te geven, investeer je in behoud van mensen, niet alleen door een opleiding te faciliteren.

Wervingscarrousel

Vanuit mijn eigen rol positioneer ik startende bestuurders- en schoolleiders. Bij iedere wervingsprocedure stel ik de vraag of er ruimte en begeleiding is voor startend talent. Hoe kan het, dat diezelfde arbeidsmarktbewuste bestuurder of strategisch toezichthouder dan veelal reageert met: ‘Wij zijn groot voorstander van kansen bieden aan talent, maar voor dit bestuur, in deze fase, voor deze school, met deze omvang… Toch liever een ervaren leider’.

En wat gebeurt er vervolgens? Ik werf een ervaren leider, die de organisatie komt versterken, maar een gat achterlaat bij een andere organisatie, waar tevens de voorkeur voor een ervaren leider wordt uitgesproken. Een wervingscarrousel. Ik vraag mezelf af: Is dat het versterken van leiderschap in het onderwijs? Is dit een duurzame aanpak? Is dit bijdragen? Of ligt hier een kans?

Doen!

Ja, hier ligt een kans. Investeer als onderwijsorganisatie in talentmanagement en de juiste begeleiding. Heb lef, creëer plek voor talent. Draag zorg voor een cultuur waarin je mag groeien, mag uitblinken, maar ook mag falen. Zie je mensen. Spreek je waardering uit. Werk vanuit vertrouwen. En oja, en vraag integere leiders die met pensioen gaan alsjeblieft of ze een dagdeel willen blijven, om te coachen en te steunen.

Ben jij bestuurder of HR professional, heb je hierin mooie stappen gezet en wil je anderen hierin inspireren en op weg helpen? Of worstel je hiermee als bestuurder/HR professional? Stuur mij een berichtje, ik kom graag met je in contact!